Van urgentie naar waardecreatie (Ronde Tafel 'Biodiversiteit' – deel 1)

6 november 2025

Biodiversiteit is niet alleen een ecologisch vraagstuk, maar ook een economische kans. Herstel van ecosystemen kan waarde creëren, van landbouw en bosbouw tot vastgoed en vastrentende impactinstrumenten. In deel 1 ons rondetafelgesprek bespreken we waarom investeren in natuur juist nu relevant is én waar de grootste kansen liggen.

Door Hans Amesz

Dit is deel 1 van het verslag. Deel 2 verschijnt op maandag 10 november, deel 3 op donderdag 13 november.

Biedt beleggen in biodiversiteit kansen?

Robert-Alexandre Poujade: ‘Jazeker. Juist omdat er zoveel verlies aan biodiversiteit is opgetreden (volgens het WWF is de bio diversiteit sinds de jaren ’70 meer dan 70% afgenomen), biedt het herstellen en terug gaan naar 100% gezonde ecosystemen een grote beleggingskans. Ik ben nogal optimis tisch over de rol van de financiële sector om hieraan bij te dragen en het geld van onze klanten te kanaliseren richting herstel.’

Lucian Peppelenbos: ‘Het biedt een kans met toekomstgericht perspectief. De financiële materialiteit is vooralsnog beperkt, maar zal op termijn toenemen. Een subthema zoals water is in veel sectoren en regio’s financieel materieel, maar een thema als pesticiden is dat minder. Het hangt af van het beleid en van de voortgang in de reële economie. Op de langere termijn wordt beleggen in biodiver siteit steeds materiëler. De onderliggende wetenschap verandert niet, dus is het een toekomstgerichte transitiekans. Bedrijven die zich inrichten op deze transitie kunnen een aantrekkelijke belegging zijn. Veel van onze institutionele klanten hebben zo’n lange termijnperspectief en voor ons als vermogens beheerder biedt het dus een commerciële kans om met hen samen te werken.’

Sasha Miller: ‘Wij geloven dat er vandaag de dag investeringskansen liggen in gebieden als naturebased solutions en de opkomst van milieumarkten. Als grote natural capital belegger in landbouwgrond en bosgrond richten we ons op vijf thema’s: biodiversiteit, bodemgezondheid, klimaatmitigatie en veerkracht, water, en gemeenschappen. Wat vaak ondergewaardeerd blijft, is het potentieel van de vastrentende markten als een oplossing met grote impact en hoge schaalbaar heid. We hebben nieuwe financierings vormen ontwikkeld en verankerd: recent bijvoorbeeld de Amazonherbebossings obligatie, een outcome bond. Er bestaan ook instrumenten zoals blue bonds. Dit zijn mogelijkheden om kapitaal te mobiliseren voor concrete oplossingen en die draaien al een tijd. De templates die we maken, worden nu meer schaalbaar: wat eerder meer dan achttien maanden kostte om op te zetten, gaat nu sneller. Met zulke sjablonen kun je meer kapitaal mobiliseren om dringende kwesties op te lossen, waaronder biodiversiteit.’

Jolien de Jongh: ‘Voor de korte termijn denk ik aan directe vastgoedbeleggingen. Ik zie kansen, met name als het de waarde van een gebouw of gebied raakt. Het beweegt tussen risicoreductie en investeringskans. Je kunt bijvoorbeeld meer schaduw creëren, waar door de leefbaarheid verbetert. Dat kan hogere huurinkomsten opleveren en de waarde van het vastgoed verhogen. Hetzelfde geldt voor betere wateroplossingen. We moeten creatief zijn om dit te koppelen aan bestaande vastgoedproducten.’

Gerard Roelofs: ‘Niemand heeft tot nu toe bewezen dat regeneratieve landbouw of duurzame bosbouw slechter rendeert dan ‘traditionele’ land of bosbouw. Dus daar ligt een kans. Indirecte impact – agritech, aqua tech – valt gewoon binnen venture capital en private equity: het kan mislukken of slagen, maar hoeft niet per se minder te presteren dan het bredere universum. En wat betreft nieuwe vastrentende instrumenten zoals outcome bonds, groene obligaties en blue bonds: die hebben geen afwijkende spreads ten opzichte van staatsobligaties. De ‘bio diversiteitsmarkt’ is potentieel heel groot, maar moet nog worden herkend en expliciet worden gelinkt aan mitigatie van biodiversi teitsverlies of het mogelijk maken van oplossingen.

Liggen de grootste kansen op de korte, middellange of lange termijn?

Roelofs: ‘De maatschappij, de regelgeving en wij als beleggers zijn nog niet echt tot één definitieve set van KPI’s en een eenduidige definitie van biodiversiteit gekomen. Zolang we daarover blijven twisten, zal het te lang duren om goed te meten. Daardoor zijn onderliggende investeringen eerder gericht op de middellange tot lange termijn dan op de korte termijn.’
 

Om dingen voor elkaar te krijgen, helpt het om het goede voorbeeld te geven. Gewoon doen, klein beginnen, zichtbaar maken en dat met veel mensen delen.

  
Sophie Kamphuis: ‘De noodzaak voor finan ciering ligt in ieder geval op de korte termijn. Een van de doelen voor 2030 in het Global Biodiversity Framework is het mobiliseren van tenminste tweehonderd miljard dollar per jaar voor financiering van biodiversiteit. Dit bedrag moet deels bereikt worden door de inzet van impactinvesteringen, green bonds en instrumenten als blended finance en biodiversity credits. Het is belangrijk dat institutionele investeerders dergelijke instru menten onderzoeken, zeker als het de ambi tie is van pensioenfondsen – en deelnemers – om meer impact te maken. Daarnaast moeten kansen gelinkt aan biodiversiteits risico’s niet genegeerd worden. Deze kansen zijn er al – denk aan precisielandbouw – waarbij zowel de impact op de biodiversiteit als de afhankelijkheid van omgevingsfacto ren wordt verminderd.’

Nikki Trip: ‘Er is nu al veel mogelijk aan de risico en beleggingskant. Zelfs als beleids makers de tijd nemen, moeten we de risico’s nu al serieus nemen omdat ze zeer reëel zijn. We moeten ons inspannen om ervoor te zorgen dat de kansen op de korte termijn worden benut, om nu te redden wat er te redden valt en dat op de lange termijn dan te behouden en te beschermen.

Waarom investeren we niet massaal in oplossingen? Wat zijn de uitdagingen om biodiversiteit investeerbaar te maken?

Peppelenbos: ‘Wat ons de afgelopen jaren heeft geremd is de enorme inspanning om definities, data en metingen op te tuigen. Nu heb ik de overtuiging dat we dat achter ons laten. Vorig jaar waren twee belangrijke doorbraken. Allereerst in de gezamenlijke definitie van wat de belangrijkste natuur impacts per industriesector zijn. Daardoor krijg je focus. En ten tweede zijn er verbe terde datasets gekomen met data op issuer niveau. Door deze twee ontwikkelingen wordt natuur meetbaar en stuurbaar in beleggingsportefeuilles.’

Poujade: ‘Het draait om geloofwaardigheid. Leun op best practices en standaarden, zoals die van de Taskforce on Naturerelated Financial Disclosures, de TNFD, het Science Based Targets Network, SBTN, het Partnership for Biodiversity Accounting Financials, PBAF, enzovoort, en bouw het meest geloofwaardige product voor de betreffende asset class, gegeven de speci fieke datarestricties. Ik kies voor de breedst mogelijke definitie, zodat verschillende typen klanten – of ze nu beleggen in ETF of private assets – kunnen instappen, elk met hun eigen vereisten. Het moet niet alleen ‘goed’ zijn voor de bio diversiteit, maar ook voor klimaat en sociale aspecten. Governance moet dat weerspiegelen. Tradeoffs zijn er altijd; je weegt af en neemt een beslissing.’
 

Wat ons de afgelopen jaren heeft geremd, is de enorme inspanning om de definities, data en metingen op te tuigen.

 
De Jongh: ‘Als je echt verder wilt komen, moet je kijken naar het volledige spectrum van je beleggingen. Dat betekent dat je de waardeketens van alle ondernemingen waarin wordt belegd tegen het licht houdt. Als er in de waardeketen van zo’n onderne ming bijvoorbeeld sprake is van veel gebruik van chemicaliën die geloosd worden, van verspilling of slechte arbeidsomstandigheden, dan houd je dat als investeerder feitelijk in stand. Als de keten te veel schade veroor zaakt, zou je er dus niet in moeten beleggen. Dus niet alleen biodiversiteit bevorderen via kansen, maar ook via uitsluiting.’

Poujade: ‘Asset managers hebben een uit sluitingsbeleid voor specifieke sectoren en bedrijven. We hebben sectorcriteria gepubli ceerd (hout, pulp, palmolie, landbouw, olie en gas, mijnbouw, enzovoort) en kijken ook naar Global Compactschendingen op milieugebied. Neem bijvoorbeeld de indus triële visserij op volle zee: als een bedrijf daar 100% van de visserij inspanning levert, is de kans op overbevissing en mensenrechten schendingen groot. Zo’n bedrijf kan je uit sluiten. Dat geldt ook voor mijnbouw en andere sectoren.