Maarten van der Spek: De VS droomt van gisteren, Europa werkt aan morgen
Door Maarten van der Spek, Spek Advisory & Adjunct Professor Real Estate TIAS Business School
Politiek speelt over het algemeen nauwelijks een rol in de strategische allocatie van beleggers. De huidige geopolitieke bewegingen zijn echter structureel. Het is tijd voor herallocatie, en dan vooral richting Europa.
Wie al wat langer meedraait in de financiële markten, weet dat politieke onrust meestal tijdelijk is. Koersen kunnen kortstondig schommelen, maar op de lange termijn zijn markten robuust. In vastgoed geldt dat principe nog sterker. Het illiquide karakter, de lange looptijden en het contractuele inkomen zorgen voor stabiliteit, zelfs als het Haagse of Brusselse nieuws stormachtig is.
Maar wat we vandaag zien, is anders. De geopolitieke verschuivingen in de wereld zijn geen rimpelingen aan de oppervlakte, maar structurele bewegingen die de spelregels voor lange tijd kunnen herschrijven. En dat vraagt om hernieuwde strategische keuzes van institutionele beleggers.
Neem de VS. Waar het ‘America First’-beleid ooit begon als een Trump-slogan, is het inmiddels breed verankerd in de politieke arena. Protectionisme is geen randverschijnsel meer, maar de norm, terwijl er beleid wordt gevoerd dat polariseert in plaats van verenigt. Tegelijkertijd loopt het Amerikaanse begrotingstekort hard op, terwijl de nieuwe ‘One Big Beautiful Bill’ daar niets wezenlijk aan verandert. De kans is hierdoor groot dat inflatie een probleem zal blijven, wat zich vervolgens ook kan vertalen in onzekerheid over de kredietwaardigheid, de economie en de rente. Niet bepaald het fundament dat je zoekt als langetermijnbelegger in vastgoed, waar je je voor langere termijn vastlegt.
Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan zien we in Europa een andere beweging. Hoewel populistische partijen recent winst boekten, blijkt de democratische kern stevig genoeg om stabiel beleid te blijven voeren. Bovendien is de realisatie doorgedrongen: Europa moet aantrekkelijker worden voor kapitaal en talenten. De eerste contouren zijn zichtbaar: regels versoepelen, investeringen aanjagen, en eindelijk serieus werk maken van collectieve defensie. Dat begint ook beleggers buiten Europa op te vallen. Terwijl de VS strategisch minder betrouwbaar oogt, wordt Europa nog steeds gezien als betrouwbaar en stabiel en bovendien ziet men kansen ontstaan.
Vastgoed biedt daarbij een overtuigend verhaal. De waarderingen in Europa zijn stevig gecorrigeerd na de renteverhogingen van de afgelopen jaren. Tegelijkertijd zien we nu ook herstel in het sentiment onder beleggers en zien we de investeringen in vastgoed toenemen. Daar komt bij dat de rente inmiddels aan het dalen is, terwijl de vooruitzichten voor huurontwikkeling positief zijn. In veel Europese landen zorgt strikte regelgeving er bovendien voor dat nieuwbouw heel beperkt is geweest en nauwelijks op gang komt, waardoor het aanbod beperkt is en beperkt blijft. Deze schaarste kan zich vertalen in positieve waardeontwikkeling.
Het moment is aangebroken om de allocatie opnieuw tegen het licht te houden. De geopolitieke realiteit is structureel veranderd. De allocatie richting Europa verhogen is geen tactische sprong, maar een strategisch noodzakelijke stap. Niet bijsturen is óók een keuze, maar de gevolgen daarvan kunnen op lange termijn kostbaar uitpakken. Europa roept dan misschien niet van de daken dat het ‘great again’ wordt, maar het is wél aantrekkelijk geprijsd en beleidsmatig positief in beweging, en dat weegt uiteindelijk zwaarder dan een opgeblazen slogan.
