Capital Group: De globalisering is niet ten dode opgeschreven
Door Steve Watson, Equity Portfolio Manager, Capital Group
De tariefverhogingen die begin april door de Amerikaanse regering werden aangekondigd, brachten een golf van kritiek teweeg onder wereldleiders. Volgens sommigen van hen betekende dit het einde van de globalisering.
Als internationaal belegger loop ik al ruim veertig jaar mee en, met alle respect, ik ben het daar niet mee eens. De globalisering is niet ten dode opgeschreven. Maar er zijn wel grote veranderingen gaande.
Er zijn goede redenen om de globalisering een nieuwe impuls te geven - althans, het type globalisering dat we kennen sinds het begin van de jaren zeventig, toen het handelsverkeer explosief toenam. In feite zijn de grote machtsblokken in de wereldhandel al enige tijd aan het schuiven. De huidige veranderingen lijken een aardverschuiving, maar sinds de financiële crisis van 2007-2009 heeft de handel als percentage van het wereldwijde bbp zich voornamelijk zijwaarts bewogen.
Een decennium later bleek tijdens de pandemie dat de globalisering ook problemen met zich meebrengt, en dat zien we nu ook met de oorlog tussen Rusland en Oekraïne. Beide situaties toonden de kwetsbaarheid van wereldwijde toeleveringsketens die te zeer afhankelijk zijn van vaste handelsroutes.
In deze periode hebben we enkele belangrijke lessen geleerd. Landen en bedrijven hebben geprobeerd om hun toeleveringsketens te diversifiëren en om een deel van de productie weer dichter bij huis te brengen.
Het nieuwe pad van globalisering
De kans is klein dat de VS weer zal uitgroeien tot een industriële grootmacht. Dat vermogen hebben ze lang geleden al opgegeven. Maar de VS zal wel meer zelfvoorzienend worden, vooral op het gebied van essentiële producten, zoals computerchips, medische benodigdheden en geneesmiddelen.
De acties van de huidige Amerikaanse regering versterken die boodschap en brengen ons op een hobbelig pad waar veel beleggers niet blij mee zijn. Maar het doel is duidelijk: De VS wil de wereldhandel een nieuwe weg laten inslaan, niet beëindigen. Je kunt het zien als “Globalisering 2.0” - een meer robuuste, diverse en veelzijdige vorm van globalisering.
Amerikaanse bedrijven zien het belang om hun activiteiten in eigen land uit te breiden. Deze trend wordt onderstreept door de recente toezegging van Apple om de komende vier jaar 500 miljard dollar uit te trekken voor nieuwe productiefaciliteiten in de VS. Veel fabrikanten in de wereld volgen hetzelfde draaiboek. Computerchipfabrikant Taiwan Semiconductor loopt voorop in deze ontwikkeling. Het bouwt nieuwe fabrieken in Arizona (VS), Duitsland en Japan. Bij het Nederlandse ASML, producent van halfgeleiderapparatuur, werkt ruim de helft van de 44.000 medewerkers buiten Nederland. Het bedrijf heeft 60 kantoren in Europa, de VS en Azië.
Beleggingskansen op lange termijn
In deze context ben ik nog steeds optimistisch over de beleggingskansen die deze verschuivingen zullen bieden. De voorbije decennia heb ik zeker zo'n twintig marktschokken meegemaakt. Achteraf blijkt dat bijna al die moeilijke periodes aantrekkelijke instapmomenten waren voor beleggers die geduld hadden en gefocust bleven op resultaten op de lange termijn.
De globalisering loopt niet ten einde. Ze past zich aan de nieuwe omstandigheden aan. Het zal zeker geen gemakkelijke opgave zijn, maar er moeten handelsgesprekken worden gevoerd. Er moeten deals worden gesloten. En we moeten de aanvoerketens weer op orde brengen.
De weg die voor ons ligt, is misschien hobbelig en de financiële markten kunnen straks weer in rep en roer staan. Het kan een paar jaar duren voordat we de bestemming hebben bereikt. Maar de hamvraag is: komen we er beter uit?
Zolang het doel Globalisering 2.0 is, en niet isolationisme, denk ik van wel.
