Asset Allocatie Debat ‘Hoe positioneer je je (private markets) portfolio in 2025?’

30 april 2025

Diversificatie als wapen tegen onzekerheid en volatiliteit

Is het nodig om je asset allocatie aan te passen met het oog op geopolitieke spanningen? Hoe ga je als belegger om met onzekerheden? En wat zijn de vooruitzichten voor (private) equity en (private) debt?

Door Esther Waal

 Die vragen stonden centraal tijdens het door Financial Investigator georganiseerde Asset Allocatie Debat op 11 februari in Brussel, met Tim Derycke van Pensioenfonds KBC, Joris Laenen van Ethias, Christel Lootens, mede-oprichter van family office United NRJ, en moderator Jan De Bondt, adviseur bij Vlerick Business School en bestuurder bij diverse organisaties.

Het Asset Allocatie Debat was onderdeel van het seminar dat Financial Investigator voor het 2e jaar in Brussel organiseerde rondom de uitreiking van de Asset Allocation Awards van onderzoeksbureau Alpha Research. Het seminar stond in het teken van de vooruitzichten voor 2025 te midden van geopolitieke onzekerheden, met als hoofdvraag ‘Hoe positioneer je je (private markets) portfolio in 2025?’.
 

Voor Jan De Bondt is die vraag niet los te zien van de te verwachten risico’s. Zijn eerste vraag aan het panel is daarom: ‘Welke risico’s verwacht je?’ Christel Lootens noemt als groot risico de importtarieven van Donald Trump. ‘Ik verwacht dat die de inflatie zullen aanwakkeren en voor veel onzekerheid en volatiliteit zullen zorgen.’

Joris Laenen is het met haar eens: ‘De maatregelen die Trump wil nemen, hebben inderdaad impact op de markten. Maar het is niet altijd makkelijk in te schatten wat de reactie van Europa zal zijn, of van andere regio’s zoals China, Canada en Mexico, en hoe dit de markt zal beïnvloeden.’ Laenen heeft de indruk dat de markt zelf een beetje op zoek is naar richting. ‘Je ziet weliswaar veel meer volatiliteit, maar vooralsnog geen duidelijke richting. Geopolitiek risico is een van de grootste risico’s, maar je hebt ook klimaatrisico’s, cyberrisico, energietransitierisico, liquiditeitsrisico, marktrisico, spreadrisico, consumptierisico. Het zijn er veel.’

Ook Tim Derycke meent dat het beleid van Trump risico’s met zich meebrengt. Derycke: ‘Ik denk dat niet alleen de importtarieven, maar ook zijn belastingverlagingen ernstige inflatoire effecten kunnen hebben. En ik zie niet dat dat al in de markt is geprijsd.’ Het zou Derycke daarom niet verbazen als er volgend jaar renteverhogingen gaan komen, iets waar De Bondt ook rekening mee houdt.

Maar de moderator zet ook vraagtekens bij de voornemens van Trump. ‘Gebruikt hij de tarieven als wapen om China en Europa onder druk te zetten zodat de handelsbalans meer in evenwicht komt?’ Lootens reageert: ‘Dat is inderdaad mogelijk. En dat creëert ook volatiliteit.’ Derycke vervolgt: ‘Eén ding is zeker: we bevinden ons in een behoorlijk slechte onderhandelingspositie. Dat is voor de Europese markten en Europese beleggers misschien wel de grootste zorg.’

Hedgen van risico’s

Dat brengt De Bondt op een volgende vraag. ‘Hoe dek je je beleggingsrisico’s af of hoe beperk je ze?’ Laenen antwoordt: ‘Als verzekeraar kijken wij naar onze passiva. Welke assets moeten we kopen? Hoe moeten we die alloceren om portefeuilles te krijgen die de risico’s dekken die we zien in de passiva (verzekeringsrisico’s)? Dat is een andere manier om naar beleggingen te kijken en betekent dat we de tijd hebben om door een crisis heen te gaan. Maar we proberen wel te kijken naar bepaalde trends en naar de asset allocatie per sector. En we kijken naar de grootste risico’s die we in onze portefeuille hebben op het gebied van spreadrisico. Daar proberen we wat afdekkingen op te zetten. Maar altijd afdekkingen die onder de hedge accounting vallen. Volatiliteit proberen we zoveel mogelijk te vermijden.’

We beheren actief de duration van onze obligatieportefeuilles en ook de geografische en sectorale allocatie.

Voor Derycke zijn verplichtingen ook normale kost. ‘Voor ons is het natuurlijk een voordeel dat onze verplichtingen vrij voorspelbaar en per definitie vrij langlopend zijn, waardoor ook wij een strategie kunnen hanteren die eerder buy-and-hold is en cycli doorloopt,’ geeft hij aan. ‘Desondanks hebben we een zeer actief beheer in onze aandelenportefeuille en ook in onze obligatieportefeuille. We beheren bijvoorbeeld actief de geografische en sectorale allocatie, evenals de duration van onze obligatieportefeuilles. We dekken die niet echt af, want we hebben een grote DB-pensioenportefeuille waarvan we precies weten hoeveel geld we nodig hebben over, laten we zeggen, 15 jaar.’

Allocatie naar private assets

De Bondt brengt de discussie op een ander onderwerp. Hij wil van de paneldeelnemers weten hoe belangrijk private assets zijn. Lootens pakt de vraag als eerste op: ‘Binnen onze family office vormen private assets een belangrijk onderdeel. Naast directe participaties in bedrijven en vastgoedinvesteringen hebben we ook een portefeuille private equity- en private debt-fondsen, die geleidelijk werd opgebouwd. In de uitbouw van onze private assets vinden we diversificatie belangrijk.’

Laenen vervolgt: ‘Om te veel beleggingsrisico te vermijden, proberen we te diversifiëren naar private markets, die minder volatiel zijn dan publieke markten. De allocatie naar private assets binnen de portefeuille is nog beperkt, maar die zal in de komende jaren toenemen.’ Laenen wijst op de regelgeving die voor verzekeringsmaatschappijen zwaar weegt en die het lastiger maken om de risico-kapitaalkosten van private equity en private debt goed in te schatten. Hij spreekt de hoop uit dat de discussies die in Europa gaande zijn rond een kapitaalmarktunie uiteindelijk zullen resulteren in mogelijkheden voor verzekeraars als langetermijnbeleggers om meer eigen vermogen te mobiliseren om de groei in private markets te ondersteunen. ‘Het afstemmen van de looptijd van je beleggingen op je verplichtingen is heel belangrijk. Assets die daarbij passen, vind je sneller in private markets.’

Derycke geeft aan dat zijn organisatie zo’n 15% tot 16% alloceert naar private markets, voornamelijk in infrastructuur en vastgoedfondsen. ‘Maar we hebben ook een beperkte positie in private equity, vooral vanwege de combinatie van lagere volatiliteit en hogere rendementen.’

Private equity recessiebestendig?

De Bondt brengt in herinnering hoe de wereldeconomie voor de uitbraak van de coronapandemie een van de langste periodes van economische groei kende, met een bloeiperiode voor private equity. De coronapandemie bleek voor de asset class slechts een korte dip te zijn. ‘Hoe zullen private assets, en dan vooral private equity, presteren in een normale recessie, van één of twee jaar?’

Lootens reageert: ‘Onze beleggingshorizon is langer, dus in het kader van tien jaar is een dip van twee jaar geen drama.’

Voor Laenen is één van de voordelen van private assets de mogelijkheid om wat inventiever te zijn met de waarderingen.

‘Je kunt bijvoorbeeld wat goodwill toevoegen, interne waarderingsmodellen gebruiken en kijken naar verschillende multiples.’

Tim Derycke meent dat 2022 en de renteverhogingen in 2021 al goede stresstests waren voor private markets. ‘We zagen een sterke daling van het aantal deals, maar vrij stabiele waarderingen vergeleken met de public markets.’ Wel wijst hij op de kloof tussen gerapporteerde waarderingen en de transactiewaarderingen. ‘Op het gebied van private debt zien we nu zeer lage spreads, vooral op de grote Amerikaanse deals tussen treasuries en LDO-financieringsvoorwaarden. Dat is een risico, vooral als het beleid van Trump zou leiden tot hogere rentetarieven en hogere inflatie.’

Ik zie de ineenstorting van Europa als risico, omdat Europa echt moeite heeft om met één stem te spreken.

De Bondt beaamt dat. De Bondt: ‘Veel private debt is gekoppeld aan een variabele rente, dus als de Fed stopt met verlagen, beginnen de spreads te stijgen.’ ‘En zijn deals duurder om te financieren’, voegt Derycke daaraan toe.

Renterisico’s

‘Wat zou de impact zijn van stijgende of dalende kapitaalmarktrentes in de komende vijf tot tien jaar? Heeft dat invloed op de portefeuille?’, wil De Bondt weten.

Voor het pensioenfonds van Derycke is dat zeker van invloed. ‘Als door een stijgende rente de waarde van de portefeuille daalt, kan dat natuurlijk druk zetten op de dekkingsgraad. We hebben een exposure van ongeveer 55% naar vastrentende beleggingen.’ Voor Lootens is de impact geringer. ‘Als de kapitaalmarktrente stijgt, dan zal bijvoorbeeld de waarde van onze vastgoedportefeuille dalen. Maar we beleggen voor de lange termijn en door te diversifiëren ontstaat het mechanisme dat als je ergens wat verliest, je ergens anders weer wat wint.’

Om te veel beleggingsrisico te vermijden, proberen we te diversifiëren naar private markets, die minder volatiel zijn dan publieke markten.

Laenen: ‘Dat geldt feitelijk ook voor een verzekeringsmaatschappij. Als verzekeraar hebben we te maken met de Solvency 2- ratio, maar moet je ook in gedachten houden hoe je duration is gepositioneerd in elk van de verschillende buckets in je portefeuille. Je kunt alleen een duration gap accepteren als je een duidelijke visie hebt op de rente. Zo proberen wij dat te managen.’

Black swans

De Bondt gaat over tot de slotvraag van het debat: ‘Welke grote verrassing kunnen we verwachten in 2025?’

Derycke noemt dat een lastige vraag, maar heeft wel enkele suggesties: ‘Wellicht zijn de rentetarieven in de Verenigde Staten de zwarte zwaan, of overinvesteringen in kunstmatige intelligentie met een uiteenspatting van de zeepbel als gevolg.’

Laenen hoeft niet lang na te denken: ‘De grote verrassing zou nog weleens een risico zijn waar bijna niemand naar kijkt: het liquiditeitsrisico. De liquiditeit in de markt kan opdrogen. We weten wat voor effect dat kan hebben op bepaalde sectoren. We hebben het de afgelopen jaren gezien in de vastgoedsector. Ik denk dus dat geopolitieke kwesties en andere economische risico’s een impact kunnen hebben op de liquiditeit.’

Lootens werpt een andere blik op de mogelijke ‘black swan’: ‘Ik zie de ineenstorting van Europa als risico, omdat Europa echt moeite heeft om met één stem te spreken. Dus het kan de collapse van Europa zijn. Maar evengoed kan het positief uitpakken, krijgt Europa een wake-up call en zien we een Europese wederopstanding.’