L&G: Sluiting Straat van Hormuz heeft minder impact dan oliecrisis jaren 70

Als Iran de Straat van Hormuz zou sluiten, kan dat de energieprijzen fors opdrijven. Toch is de wereldeconomie anno 2025 aanzienlijk minder kwetsbaar dan tijdens de oliecrisis van de jaren 70. De mondiale afhankelijkheid van olie uit het Midden-Oosten is sterk afgenomen. Bovendien staan de Golfstaten sneller klaar om exportstromen in stand te houden.
Dat stelt Christopher Jeffery, Hoofd Asset Allocatie bij de vermogensbeheertak van L&G. Hij wijst op de cruciale rol van de Straat van Hormuz, de 33 kilometer brede zeestraat tussen Iran en Oman. Dagelijks passeren er circa 20 miljoen vaten olie en 320 miljoen kubieke meter gas – goed voor 20% van de mondiale olievraag en 3% van het gasverbruik.
Met name voor vloeibaar aardgas (LNG) is de afhankelijkheid groot: 20% van de wereldwijde LNG-handel loopt via de Straat van Hormuz, zonder alternatieve routes. Door de huidige Europese gasvoorraad van slechts 56% (vergeleken met 74% vorig jaar) is de markt extra gevoelig voor prijsvolatiliteit bij geopolitieke spanningen.
Toch is paniek volgens Jeffery niet op zijn plaats. In de jaren 70 kwam circa 50% van de wereldwijde energie uit olie, waarvan 20% direct werd geraakt door de olieboycot. Vandaag is die structurele kwetsbaarheid kleiner: zo’n 7% van de wereldwijde energiebehoefte is afhankelijk van transport via de Straat van Hormuz.
Tegelijkertijd hebben belangrijke Golfstaten, zoals Saoedi-Arabië en de VAE, er economisch belang bij om de exportstromen in stand te houden. Ook bestaan er deels alternatieve infrastructuren, zoals de Saoedische East-West Pipeline en de Abu Dhabi Crude Oil Pipeline (ADCOP), al vergt het inzetten daarvan een herconfiguratie van bestaande capaciteit.
Voorlopig blijven de financiële markten grotendeels ongevoelig voor de spanningen in de regio. Toch waarschuwt Jeffery dat dit kan omslaan als Iran daadwerkelijk de zeestraat sluit. De risico’s zijn reëel, maar in tegenstelling tot de jaren 70 is de wereld vandaag beter bestand tegen tumult vanuit het Midden-Oosten, besluit hij.