LFDE: TACO en Mr. Too Late
Door Clément Inbona, Beheerder, La Financière de l’Echiquier (LFDE)
De jongste vergadering van de Fed heeft geleid tot nieuw verbaal wapengekletter tussen de president van de VS, ook wel 'TACO' genoemd, wat staat voor 'Trump Always Chickens Out', en de voorzitter van de Federal Reserve, die van Donald Trump de bijnaam 'Mr. Too Late' kreeg omdat hij niet in staat zou zijn de rente snel te verlagen. De confrontatie tussen de twee machtigste mannen van de Verenigde Staten begint stilaan op een potje catch te lijken.
In de ene hoek staat Donald Trump, die een offensieve tactiek hanteert en de ene spectaculaire aanval na de andere lanceert. Zo noemde hij Jerome Powell tijdens een interview in de tuin van het Witte Huis op 18 juni opnieuw een 'idioot'. Hij verwijt de Fed een afwachtende houding aan te nemen en eist dat de rente onmiddellijk met ten minste 1% en daarna tot 2,5% wordt verlaagd om de rentelast op de Amerikaanse schuldenberg te verlichten. Hij ging zelfs zo ver dat hij openlijk de vraag opwierp of hij zichzelf niet kon benoemen aan het hoofd van de Fed wanneer het mandaat van Powell in mei 2026 afloopt.
Zwijgend verzet tegen Trump
In de andere hoek volgt Jerome Powell een defensieve strategie door zich van commentaar op Trumps groteske uithalen te onthouden. Als vurig bewaker van de onafhankelijkheid van de instelling waarvan hij voorzitter is, heeft hij zich de kunst eigen gemaakt om de herhaalde aanvallen van zijn tegenstander te ontwijken. Zijn dagen zijn echter geteld, want binnen minder dan een jaar loopt zijn mandaat af.
Speculatie over opvolging Powell
De toekomstige benoeming van een nieuwe voorzitter van de Federal Reserve is voer voor speculatie. Uit Amerikaanse gokwebsites valt af te leiden wie een goede kans maakt om als opvolger te worden aangeduid. Kevin Warsh, een gewezen lid van de Fed, lijkt voorlopig favoriet. Ook in 2017 deed zijn naam al de ronde, maar toen koos Trump uiteindelijk voor Jerome Powell. Warsh staat nochtans te boek als een 'havik' en behoort dus eerder tot het kamp van gouverneurs die een restrictiever monetair beleid voorstaan. Hij vertrok bij de Fed trouwens uit onvrede met de grootschalige activa-aankopen door de centrale bank.
Kantelpunt in monetair beleid en onafhankelijkheid
Momenteel gaat de obligatiemarkt uit van een geleidelijke, lineaire verlaging van de rente in grofweg vier stappen van 0,25% over één jaar. De kans is echter groot dat de machtswissel bij de Fed een kantelpunt zal blijken. Niet alleen voor de onafhankelijkheid van de Fed tegenover de uitvoerende macht, maar ook voor het rentebeleid, dat in ieder geval voor een deel zou kunnen worden uitgestippeld door het Witte Huis. Blijft de vraag hoe beleggers in dat geval zullen reageren. Slaken zij een zucht van opluchting als het monetair beleid in de zomer van 2026 radicaal verruimend wordt? Of drijft het verlies van onafhankelijkheid hen nog wat meer weg van Amerikaanse activa?
Tot dan krijgen we zoals in elke goed gescripte catchwedstrijd wellicht nog heel wat spectaculaire wendingen voorgeschoteld.
