Schroders: Renteverhogingen te snel en te fors ingeprijsd
Schroders: Renteverhogingen te snel en te fors ingeprijsd
James Bilson, Fixed Income Strateeg van Schroders, stelt dat de recente golf aan ingeprijsde renteverhogingen in de grote economieën de obligatierentes weliswaar naar een hoger niveau heeft getild, maar dat ze volgens hem te ver gaat. Nu een ‘soft landing’ waarschijnlijker wordt, ontstaan aantrekkelijke instapmomenten.
Hoewel de Verenigde Staten doorgaans de toon zetten op de wereldwijde financiële markten, kwamen de belangrijkste drijfveren achter de recente stijging van de obligatierentes de afgelopen maand opvallend genoeg van elders. In Azië, Europa en binnen het zogeheten dollar-blok zijn markten overgestapt van het inprijzen van renteverlagingen naar het inprijzen van renteverhogingen in de komende twaalf maanden. Volgens Schroders gaat dat in meerdere gevallen 'te veel, te vroeg'.
Soft landing krijgt meer gewicht
Schroders heeft de kans op een ‘zachte landing’ verder verhoogd, en ziet dit nu als het veruit meest waarschijnlijke scenario. De kans op een ‘harde landing’ is verkleind, mede dankzij eerste tekenen van stabilisatie op de arbeidsmarkt. Zo trekken de indicatoren voor aanstaande personeelsaanwervingen bij kleine bedrijven iets bij.
Tegelijkertijd zorgt een vriendelijk inflatiebeeld op korte termijn, vooral in vergelijking met wat de obligatiemarkt momenteel inprijst, in combinatie met een verwachte afkoeling van de groei in het vierde kwartaal en de grote kans op een meer ‘dovish’ Fed-voorzitter, ervoor dat een ‘geen landing’-scenario nu het minst waarschijnlijk is.
Kansen ontstaan door snelle ommezwaai bij centrale banken
De plotse verschuiving richting verwachte renteverhogingen bij centrale banken in ontwikkelde markten creëert kansen om selectief obligatieposities uit te breiden. De recente stijging in rentes opent volgens Bilson interessante instapmomenten voor long posities in obligaties in economieën waar Schroders eerder terughoudend was, zoals de eurozone. Ook in Japan en Canada ziet hij tactische kansen.
Schroders verwacht niet dat de ECB nog een renteverlaging doorvoert, gegeven het relatief milde inflatiebeeld, maar evenmin dat renteverhogingen, zoals de markt nu inprijst, gerechtvaardigd zijn.
Hoe zit het dan met de VS?
Aan de ene kant verwacht Schroders dat de groei in 2026 solide blijft, geholpen door extra budgettaire steun voor consumenten via de One Big Beautiful Bill. Aan de andere kant vertoont de arbeidsmarkt nog altijd zwakke plekken en dat is cruciaal, omdat die de helft vormt van het officiële mandaat van de Fed.
Dat maakt dat de grootste kansen niet liggen in de richting van de Amerikaanse rente zelf, maar in de yieldcurve. Schroders voorziet dat de curve steiler zal worden, waarbij langlopende staatsobligaties (10 en 30 jaar) slechter blijven presteren dan kortlopende Treasuries (2 en 5 jaar). Dat weerspiegelt zowel de zwakke Amerikaanse begrotingspositie, met grote tekorten en oplopende schuldquotes, als het risico dat de Fed de economie te veel stimuleert als reactie op een tijdelijk dipje in de arbeidsmarkt.
Op het moment van schrijven heeft president Trump nog niet bekendgemaakt wie hij voordraagt als nieuwe Fed-voorzitter. Eventuele druk op de onafhankelijkheid van de Fed zou deze ‘versteiling’-verwachting alleen maar versterken.
Waarom koopt de Fed nu weer obligaties?
Een opvallende ontwikkeling tijdens de rustige decembermaand was het Fed-besluit om naast de verwachte renteverlaging ook de balans opnieuw te vergroten via zogenaamde reserve management purchases.
Belangrijk is dat dit géén klassieke kwantitatieve verruiming betreft. De Fed koopt uitsluitend kortlopend papier tot een looptijd van maximaal drie jaar. Het doel is technisch, het vergroten van bankreserves, en geen onderdeel van monetair verruimingsbeleid. Toch ondersteunt dit programma zowel kortlopende Treasuries als het bredere liquiditeitsbeeld wereldwijd.
Assetallocatie: behoudend op bedrijfsobligaties
Schroders blijft voorzichtig over bedrijfsobligaties, vanwege extreem krappe spreads. De waarderingen laten weinig foutmarge toe, al verhoogt de vermogensbeheerder zijn waardering marginaal gezien het gunstige macroklimaat. Indien spreads oplopen, dan ziet Schroders dat als kans om het risico juist op te voeren.