Carmignac: Trump gaat voor remake 'Trente Glorieuses'

23 september 2025

Trumps poging om de Fed onder controle te krijgen, kan wel eens het uiteindelijke doel van zijn economisch beleid weerspiegelen: een sterke nominale groei van het bbp om zo de staatsschuld te drukken.

Een groot deel van de politieke en economische gebeurtenissen dit jaar hebben één ding gemeen: de vingerafdrukken van Donald Trump. Van Liberation Day over Zelensky Day tot de continue dreigingen met importheffingen: de Amerikaanse president drukt zijn plannen door, hoe zonderling ze ook lijken.

Het meest ontwrichtende idee is het plan van de Amerikaanse president om de controle over de Federal Reserve (Fed) over te nemen. Hij wil zo het monetair beleid  sturen, naar het voorbeeld van een aantal opkomende landen waar dit ook het geval is. Waarom deze aanval op een onafhankelijke instelling van de Amerikaanse democratie, waarvan iedereen behalve Trump inziet dat de onafhankelijkheid van groot belang is? Trump heeft zijn herverkiezing immers voor een groot stuk te danken aan zijn kritiek op wat hij "Bidenflation" noemt.

Afgezien van zijn "drill, baby, drill" waarvan de impact – dalende inflatie door dalende olieprijzen – intussen al voorbij lijkt, zien we dat het beleid van Trump de inflatie juist bevordert. Trump streeft naar een zwakkere dollar, maar dat doet de inflatie toenemen. Ook de vestiging van grote buitenlandse industriële bedrijven in de VS en de deglobalisering zijn inflatoir. Daarnaast wordt de inflatie verder in de hand gewerkt door de nieuwe Duitse investeringsgolf en het Chinese beleid tegen deflatie.\

Trumps strijd tegen immigratie, zijn hogere importheffingen en zijn "nationalisering" van het bedrijfsleven veroorzaken stagflatie. Vooral zijn overname van de Amerikaanse centrale bank zal de inflatie aanjagen, want het is moeilijk voor te stellen dat een Fed onder invloed van Trump een restrictief monetair beleid zou voeren om de groei af te remmen. Hoe kunnen we wijs worden uit dit veelomvattende economische activisme van de Amerikaanse president?

De Pax Americana bood aan de bondgenoten van de VS militaire en handelsbescherming. In ruil financierden ze de Amerikaanse begrotings- en handelstekorten die door deze 'vrijgevigheid' werden veroorzaakt. Maar dit werkt niet langer voor de Amerikaanse middenklasse. Het land heeft lange tijd vrijwel volledige werkgelegenheid gekend, maar de koopkracht van de middenklasse neemt al enkele decennia af. Miljoenen Trump-stemmers dalen de sociale ladder af en voelen de keerzijde van de globalisering. Blijkbaar wil Trump dat de VS weer meer op zichzelf is aangewezen en orkestreert hij een sterke nominale groei  met een hogere reële groei en inflatie.

Deze verandering in het economische regime kan het voordeel hebben dat de nationale schuld in verhouding tot het bbp terugloopt – iets waar een lange periode van trage groei en zeer lage rentetarieven niet voor heeft gezorgd, integendeel. Herinner je wat Scott Bessent zei: "Wall Street kan heel goed voor zichzelf zorgen; het beleid van Trump is dan ook gericht op de middenklasse (Main Street)."

Koopkracht in plaats van snel stijgende beurzen, zoals in Frankrijk tijdens de "Trente Glorieuses" (de periode van sterk economisch herstel na de Tweede Wereldoorlog), toen de opkomst van de middenklasse niet werd belemmerd door inflatie? Dat lijkt de intentie. We zullen zien. De snelheid waarmee de dollar daalt en de obligatierente stijgt, zal de maatstaf zijn voor het toekomstige succes of falen van dit explosieve economische beleid.