Bob Homan: Hoe zeven Wild West-helden de beurs naar hun hand zetten

Bob Homan: Hoe zeven Wild West-helden de beurs naar hun hand zetten

Aandelen
Bob Homan (Cor Salverius Fotografie) 980x600

Door Bob Homan, Hoofd van het ING Investment Office

Dit jaar is ‘the magnificent seven’ het buzzword op de beurs. De fenomenale koersstijgingen van Apple, Amazon, Alphabet, Microsoft, Meta, Nvidia en Tesla zijn verantwoordelijk voor een groot deel van het wereldwijde aandelenrendement.

Met name de Amerikaanse S&P500-index, die dit jaar tot nu toe al zo’n 12% rendeerde, was zonder de zeven ‘magnifieke’ aandelen nauwelijks van zijn plaats gekomen.

De benaming ‘The Magnificent Seven’ komt overigens van een western uit 1960 waarin zeven helden het opnemen tegen een overmacht aan bandieten, een film die weer losjes gebaseerd is op een Japans epos uit 1954 over – inderdaad – zeven samoerai die zichzelf manmoedig in dienst stellen van de verdediging van een bedreigd dorpje.

Minder bekend is dat ook de Engelse punkband The Clash in de jaren tachtig een track uitbracht met die naam. Het geniale nummer is een reflectie op de eindeloze reproductie van onszelf als handelswaar. Ook bankiers krijgen een sneer: we ruilen onze tijd in voor geld om maar te kunnen blijven consumeren, waarbij de schaarse vrije tijd als een moment van bevrijding wordt ervaren. Een moment waarop het geld verbrast kan worden.

Concentratierisico

Terug naar de markten. Veel vorsers zien risico’s in het feit dat de markt slechts door een beperkt aantal aandelen gedragen wordt en dat het gewicht van deze aandelen in benchmarks flink groot geworden is.

Zelf maak ik me daar minder zorgen om. De bedrijven hebben qua omzet en winst namelijk ook een heel groot marktaandeel. Daarnaast leveren ze zeker geen producten of diensten waar morgen ineens geen behoefte meer aan is. Elk van ‘the magnificent seven’ (de een iets meer dan de ander) levert een divers spectrum aan diensten. Een bedrijf als Microsoft, bijvoorbeeld, is met al zijn activiteiten beter gediversifieerd dan een tiental kleinere IT-bedrijven bij elkaar.

Je zou kunnen zeggen dat je met de zeven genoemde bedrijven al behoorlijk goed gespreid meedeelt in de grootste groeitrends van dit moment. Natuurlijk is er wel een spreidingsrisico op prijsniveau, aangezien de koers van een aantal van de aandelen hoog is opgelopen. Je kunt altijd nog eens kritisch kijken naar de waardering.

Wie leggen er het loodje?

In de films lukt het uiteindelijk drie van de zeven helden om de bandieten op de vlucht te jagen, terwijl de andere vier jammerlijk het loodje leggen. Wat zou dat betekenen voor de vergelijking met de hoogrenderende bedrijven?

In de perceptie van de jongens van The Clash was vrije tijd een ontsnapping uit het leed dat arbeid heet. Nu besteden we een aanzienlijk deel van onze vrije tijd aan de applicaties van de hedendaagse ‘magnificent seven’, waarbij we ons kunnen afvragen of we nu eigenlijk de consument of het product zijn.

Vragen, vragen, vragen... Vooralsnog lijkt het risico van het missen van de ‘magnificent seven’ in de beleggingsportefeuille groter dan het hebben ervan.