LFDE: In de renteklem
Sinds de schokgolf die 'Liberation Day' veroorzaakte, hebben de meeste grote activaklassen hun bruuske terugval van begin april weer goedgemaakt. Allemaal? Twee niet: de Amerikaanse dollar en de lange rente in de VS. Daaruit blijkt dat er wantrouwen heerst tegenover de greenback en men bezorgd is over de houdbaarheid van de Amerikaanse staatsschuld.
De dollar noteert nog steeds aanzienlijk lager, zowel tegenover de euro als ten opzichte van een mandje buitenlandse valuta's gewogen volgens hun belang in de handel met de VS, terwijl de Amerikaanse dertigjaarsrente flirt met de symbolische grens van 5%, wat wel eens de reden zou kunnen zijn waarom Donald Trump onverwacht een bocht maakte en de pauzeknop indrukte.
Grote trends op de financiële markten komen op gang wanneer een bepaald scenario op de voorgrond treedt, zoals dat van het Amerikaanse exceptionalisme eind 2024 of dat van de handelsoorlog in 2025. Volgt morgen dat van de houdbaarheid van de Amerikaanse staatsschuld?
Sneeuwbaleffect
Van 2022 tot 2024, jaren met een gemiddeld begrotingstekort van meer dan 6% van het bbp en een forse groei van 2,7%, lijkt de Amerikaanse economie aan de doping van de staatsschuld te hebben gehangen, zoals een wielrenner uit de late jaren '90. Vandaag kondigt zich een nieuwe uitdaging aan, want de sneeuwbal van de rentelast zwelt onophoudelijk aan: twee decennia lang bedroeg die gemiddeld 1,5% van het bbp, maar sinds de inflatieschok na corona is dit cijfer gestaag aangedikt tot nu al meer dan 3%.
Hoe ‘mooi’ is de Big Beautiful Bill?
In het Congres worden momenteel de krijtlijnen uitgetekend voor de begroting van 2026, door Donald Trump bestempeld als 'Big Beautiful Bill'. Daarin wordt duchtig gesnoeid in de uitgaven: de gezagsfuncties – defensie, politie, justitie – worden verwend, maar voor het vangnet van de welvaartsstaat lijken barre tijden te zullen aanbreken.
Aan inkomstenzijde oogt het plaatje minder helder. De belastingen voor de huishoudens en ondernemingen gaan omlaag, in de hoop dat de hogere invoerheffingen dat inkomstenverlies zullen compenseren. Die balans lijkt echter niet te kloppen. In april werd wel een historisch hoog bedrag aan invoerrechten geïnd, maar ook dat was in de verste verte niet te vergelijken met de geplande belastingverlagingen.
Bovendien zijn de inkomsten van de overheid, die afhangen van de bedrijfswinsten, de gezinsinkomens en de consumptie, nauw verbonden met de economische groei. De kans op een recessie in 2025 lijkt momenteel weliswaar kleiner, maar een vertraging oogt een stuk waarschijnlijker en zou de belastingontvangsten nog wat meer onder druk zetten.
Met een totale staatsschuld van bijna 100% van het bbp en een hoog structureel tekort dat verder dreigt te ontsporen, valt niet uit te sluiten dat de plannen voor de 'Big Beautiful Bill' uitmonden in een stevige factuur, die de renteklem wat verder aandraait en de federale overheid dwingt om de tering naar de nering te zetten.
