Carmignac: Een evenwichtige portefeuille aanhouden

November 23, 2020

Door Didier Saint-Georges, lid van het Strategische Beleggingscomité van Carmignac.

Zoals verwacht zal de einduitslag van de Amerikaanse verkiezingen pas over enkele weken duidelijk zijn. Dat brengt de aandelenmarkten echter niet aan het wankelen. Naast het feit dat de zittende president, trouw aan zijn stijl, de resultaten van de presidentsverkiezingen zo lang mogelijk zal aanvechten, zullen we pas begin januari weten of de Democraten of de Republikeinen de meerderheid in de Senaat zullen hebben.

Maar de markten zijn met andere dingen bezig. In de eerste plaats weten beleggers dat het Amerikaanse Congres door de verdeling van de bevoegdheden tussen de uitvoerende en de wetgevende macht een aanzienlijke controle heeft over het economische en het fiscale beleid. We weten echter nu al dat het geen "progressieve" Senaat wordt, zoals de Amerikanen zeggen. Met andere woorden: de Senaat zal overwegend rechts blijven. Want zelfs als de Democraten er in januari in zouden slagen de twee zetels in Georgia te winnen – wat nog lang niet zeker is – en dus rekenkundig gezien de meerderheid zouden krijgen dankzij de stem van Kamala Harris, die als toekomstige vicepresident tegelijk ook voorzitter van de Senaat wordt, zou het een uiterst beperkte meerderheid worden. Daar horen namelijk ook een aantal zeer gematigde Democratische senatoren bij. Voorstellen over radicale begrotingsbeslissingen – waarbij de overheidsuitgaven en bijgevolg ook de belastingdruk sterk stijgen – zullen dus niet worden aangenomen.

Vanuit het oogpunt van de economie en de markten staan we dan ook zeker niet aan de vooravond van een grote ommekeer, zelfs al is de verkiezing van Joe Biden tot president in veel opzichten, ook op het gebied van de buitenlandse betrekkingen van de VS, een belangrijke politieke gebeurtenis.

Bij gebrek aan een buitengewoon economisch stimuleringsplan – dat sommige grote optimisten ergens tussen een "New Deal" à la Franklin D. Roosevelt en een "Marshallplan 2.0" situeren – zal het monetair beleid van de centrale bank een belangrijke rol in de prognoses van analisten blijven spelen.

In deze context zal het misschien moeilijker zijn dan het lijkt om de dynamiek van de komende maanden in te schatten. Op het eerste gezicht lijken een aantal onzekerheden afgenomen: de Amerikaanse verkiezingen zijn voorbij en het ene na het andere farmabedrijf bevestigt de potentiële effectiviteit van de vaccins waar de afgelopen acht maanden hard aan is gewerkt. Logischerwijs waren beleggers in eerste instantie blij dat die sterren eindelijk gunstig staan. In enkele dagen tijd stegen de aandelenmarkten, presteerden de cyclische sectoren veel beter dan de defensieve en ging de rente omhoog.

Maar dit plotse optimisme maakt de situatie voor de centrale bankiers juist ingewikkelder: moeten zij, net als de markten, vooruitlopen op betere tijden en hun stimuleringsmaatregelen dus stilaan terugschroeven, al was het maar om later niet te worden beschuldigd van het onnodig verder opblazen van een gigantische financiële zeepbel? Of moeten ze zich richten op de onmiddellijke negatieve gevolgen voor de economie van de nieuwe besmettingsgolf, die ook voet aan de grond krijgt in de Verenigde Staten, waar een omvangrijke uitbreiding van het fiscale stimuleringsplan nog twijfelachtig is?

Christine Lagarde lijkt de knoop te hebben doorgehakt en kondigde aan dat de ECB binnenkort met nieuwe steunmaatregelen komt. Ook de Fed lijkt stappen in die richting te zetten, zij het minder vastberaden. Maar is in beide gevallen een zoveelste monetaire bazooka zonder fiscale tegenhanger voldoende voor de markten? Het is moeilijk uitspraken te doen over de netto-impact op de economie en de markten. Enerzijds breidt de pandemie zich snel verder uit, terwijl de hoop op vaccins werkelijkheid begint te worden. Anderzijds handhaven de centrale banken hun monetaire ondersteuning, terwijl de begrotingssteun afneemt.

Vermeden moet worden dat de markten, en vooral de cyclische sectoren – die staan te trappelen om dankzij een normalisering van de economische activiteit eindelijk het hoofd boven water te krijgen – diep ademhalen juist op het moment dat de laatste besmettingsgolf eraan komt en kopje onder gaan.

Hoewel een bepaalde mate van blootstelling aan het gunstige scenario van een snelle heropening van de economie onontbeerlijk is, lijkt het voor beleggers tot nog toe verstandig om de vier categorieën van minder kwetsbare activa – m.a.w. effecten die de neiging hebben beter te presteren als de onzekerheid toeneemt en die hun deugdelijkheid in die context al hebben bewezen – niet te snel de rug toe te keren: groeiaandelen van bedrijven met makkelijk voorspelbare resultaten (uiteraard blijft een diepgaande analyse van de winstgevendheid van elk bedrijf van groot belang), China en zijn regionale invloedssfeer, alternatieve energiebronnen en goud.