Capital Group: Het verhaal van twee soorten opkomende markten

20 februari 2024

Vermogensbeheerder Capital Group ziet vooral kansen bij de meer ontwikkelde opkomende markten (EM). Naar verwachting zal de inflatie er in de loop van 2024 dalen, waardoor de beleidsrente kan dalen, wat vervolgens rugwind kan geven aan schulden in lokale valuta. 

Frontiermarkten

De frontiermarkten, ofwel de minder geavanceerde economieën onder de opkomende markten, hadden het in 2022 niet gemakkelijk met de stijging van de Amerikaanse rente in combinatie met een scherpe daling van het risicosentiment. Beide leidden tot een sterke stijging van hun financieringskosten.  

Een aantal frontiermarkten kreeg te maken met grote valuta-aanpassingen. Sommige werden effectief uitgesloten van de primaire markten, terwijl de herstructureringen van staatsschulden recordniveaus bereikten – vergelijkbaar met de jaren negentig.  

Vorig jaar heeft de Fed de rente geleidelijk aan verhoogd, waardoor de hogere marginale rentes maar langzaam doordrongen tot de totale schulddynamiek. Voor de landen die te maken hebben met grote schuldaflossingen, zetten hogere Amerikaanse rentes de schuldcijfers onder druk. Dat is zeker het geval wanneer ze gepaard gaan met een lagere nominale bbp-groei en een sterke Amerikaanse dollar. Ondertussen vinden veel van deze landen het ook politiek moeilijk om de begrotingstekorten terug te dringen. 

Een koerswijziging van de Fed zou de externe financieringsdruk moeten verminderen. Beleggers kunnen dan weer kijken naar schulden van economieën met een lagere rating. Maar waarschijnlijk blijft het moeilijk door de relatief zwakke wereldwijde groei, de aanhoudende sterkte van de dollar en de hogere Amerikaanse rentes, zelfs als de Fed wat gematigder wordt. 

Kerneconomieën

Een heel ander verhaal is dat van sommige meer ontwikkelde EM-landen, zoals Brazilië en Mexico. Ze hebben een grote buffer van binnenlandse private besparingen opgebouwd en deze hebben bijgedragen aan de financiering van het begrotingstekort, dat nu begint af te nemen.  

Ze zijn ook minder afhankelijk geworden van kortlopende buitenlandse leningen. Ze hebben de looptijd van hun uitgifte verlengd, terwijl het buitenlandse bezit van hun obligaties in lokale valuta over het algemeen is afgenomen. Veel van deze landen hebben ook voldoende sterke externe balansen en toegang tot kapitaal om de marktvolatiliteit te weerstaan. Ze hebben grote buffers voor deviezenreserves opgebouwd. Zelfs onder druk blijven de valutareserves op een comfortabel niveau. 

Tot slot hebben veel van de meer ontwikkelde opkomende landen de rente eerder en agressiever verhoogd dan de ontwikkelde landen. Daardoor kan de inflatie voor de meeste opkomende landen tegen eind 2024 terugkeren naar de comfortzones van de centrale banken. 

De belangrijkste opkomende landen zullen aanzienlijk profiteren van een soepelere Fed. Ze moeten wel nog steeds een evenwicht vinden tussen de hoge binnenlandse reële rente en de wereldwijde financiële omstandigheden. De hogere rentes in de VS hebben de centrale banken van de opkomende landen mogelijk ontmoedigd. Ze hadden de rente waarschijnlijk sneller of meer willen verlagen. 

Met een meer gematigde Fed zouden de centrale banken van de opkomende markten hun monetaire beleid in een richting kunnen sturen die beter aansluit bij hun binnenlandse vooruitzichten. In de meeste kerneconomieën zal de inflatie naar verwachting in de loop van 2024 dalen, waardoor de beleidsrente kan dalen. Dalende rentetarieven in de opkomende markten zouden een duration rugwind kunnen bieden voor houders van schulden in lokale valuta.