San Lie: De belangrijkste klimaatactie komt van buiten de A12
San Lie: De belangrijkste klimaatactie komt van buiten de A12
Door San Lie, Directeur van ASN Impact Investors
De A12 blokkeren als protest tegen fossiele subsidies. Het lijkt een beetje ver af te staan van de wereld van het grote geld en de wereld van de pensioenfondsen. Maar is dat ook zo? Pensioenfondsen willen ook naar een duurzamere wereld, maar worstelen nog te veel met de vraag hoe. Wie helpt ze sneller op weg?
Dat pensioenfondsen ook ‘meer’ met duurzaamheid willen, is wel bekend. Afgelopen zomer kwam ik wat dat betreft een bemoedigend onderzoek tegen in economenvakblad ESB. Onderzoekers van de Universiteit Maastricht hebben bijna 1.000 jaarverslagen van de 160 grootste pensioenfondsen over de vijf jaren tot en met 2021 geanalyseerd om na te gaan wat fondsen daarin melden over duurzaamheid. Het goede nieuws: de aandacht voor duurzaamheid groeit jaar na jaar.
De jaarverslagen besteden telkens meer tekst aan duurzaamheid en zijn daarover ook specifieker. Een fenomeen als groene obligaties dook in 2016 maar vier keer op, in 2021 hadden al veertig fondsen het over dat duurzamere schuldpapier. Ook delen de fondsen vaker en uitgebreider hun visie op het uitsluiten van beleggingen en andere duurzame beleggingsstrategieën.
Maar nu komt het: de onderzoekers filterden ook uit de teksten wat pensioenfondsen daadwerkelijk dóén aan duurzaam beleggen. In hoeverre hebben ze duurzame strategieën geïmplementeerd, en voor welk deel van de totale portefeuille?
Implementatie blijft achter bij intentie
De uitvoering van de groene plannen bleef sterk achter bij de aandacht voor duurzaamheid, zo concludeerde het onderzoek. ‘Dit kan komen doordat het enige tijd kost om een beleid te ontwikkelen en dit vervolgens door te voeren. Ook kan het komen doordat pensioenfondsen hun duurzaamheidsbeleid willen verbeteren en er daarom over schrijven, maar dat ze nog zoekende zijn naar hoe ze het willen implementeren.’
Aan de oprechtheid van pensioenbeleggers om te verduurzamen twijfelen de economen niet - en ik evenmin. Want of het nu gaat om het beperken van ESG-risico’s, de toenemende druk vanuit de achterban en de maatschappij om verantwoord te investeren, of om duurzame regelgeving en convenanten: duurzame strategieën zijn een no-brainer, of ten minste welbegrepen eigenbelang.
Geen woorden maar daden
Die bij de intenties achterblijvende implementatie begrijp ik slechts voor een klein deel.
Als financial professional begrijp ik dat fondsbestuurders zoekende zijn, dat ze eerst beleid formuleren en aftasten hoe ze een effectieve strategie kunnen vormgeven voordat ze gaan ‘poetsen’. Maar als betrokken burger en bezorgde ouder maak ik mij zorgen over de toekomst van onze kinderen. En als Rotterdammer ben ik gewend dat mouwen worden opgestroopt en dat handen (samen) aanpakken.
Samenwerking is de sleutel
Dat onderzoek beschouw ik daarom indirect als een uitgestoken hand om samen te werken. De weg naar een duurzame economie is en blijft ook een zoektocht, zonder bewegwijzering naar een vooraf te bepalen eindbestemming. Maar partijen die al wat langer onderweg zijn, kunnen met hun ervaring en inzichten andere pensioenfondsen helpen versnellen. Dat is onze uitgestoken hand aan de sector.
En dan even terug naar de A12: het lijkt een tikje radicaal, gaan zitten op een openbare weg om aandacht te vragen voor het klimaat. Maar is het niet even radicaal om als investeerder te blijven zitten waar je zit en niet in beweging te komen? Als we sneller richting die wereld gaan waarin de economie in balans is met de natuur, kunnen we toekomstige generaties geruststellen. Dan stroomt de A12 weer lekker door.
San Lie is Directeur van ASN Impact Investors. De informatie in deze column is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen.