Schroders: Is het ergste achter de rug in China?

9 september 2021

De MSCI China Index is dit jaar met meer dan 30% gedaald van zijn piek tot zijn laagste punt nadat president Xi ingrijpende veranderingen aankondigde in de manier waarop sommige bedrijven worden gereguleerd. Robin Parbrook, Asian Equities Fund Manager, van Schroders, geeft antwoord op de vraag of het ergste voor beleggers in China achter de rug is en wat de vooruitzichten zijn.

Waarom zijn de Chinese markten zo gedaald?

'De daling heeft niet zozeer te maken met de economische groeicijfers, die enigszins teleurstellend waren. En het heeft ook niet echt te maken met het aantal Covid-19 gevallen in China. Het heeft alles te maken met regelgeving. Het grootste deel van de dalingen vond in de laatste twee tot drie maanden plaats, toen China serieus begon te praten over hoe het de onderwijssector wilde laten functioneren. Uiteindelijk heeft China het grootste deel van zijn onderwijssector veranderd in een non-profit sector. Dat was een alarmsignaal voor beleggers over de regelgevingsrisico's in China.

Als we kijken naar de toespraken van president Xi in de afgelopen drie of vier jaar, dan zien we dat er veel gesproken wordt over gemeenschappelijke welvaart, nivellering, sociale mobiliteit, financiële risico's en het dubbele circulatie-beleid, dat China meer zelfvoorzienend moet maken in belangrijke strategische sectoren.

Maar wat het meest heeft verrast, is hoe snel China is overgegaan tot het reguleren van veel belangrijke sectoren. Dit geldt uiteraard in het bijzonder voor de internetsector, die van de meeste Amerikaanse beleggers de meeste aandacht krijgt omdat veel van de aandelen in die sector in de VS genoteerd staan. Maar het geldt ook voor de verzekeringssector, de gezondheidszorg en de vastgoedsector. Er is sprake van een allesomvattende en grote structurele verschuiving in de markt.'

Is het ergste voor beleggers nu achter de rug?

'Het is moeilijk te zeggen, want we weten niet wat er nog gaat gebeuren. Maar de dalingen zijn gerechtvaardigd omdat we te maken hebben gehad met een veel draconischer en harder regelgevingsklimaat dan we hadden verwacht.

Maar vergeet niet dat Chinese aandelen in februari en maart behoorlijk schommelden, toen er sprake was van zeepbelachtige waarderingen, vooral in de internet- en biotechsectoren. Zelfs zonder alle huidige toestanden leken die sectoren toch erg kwetsbaar voor een correctie.

Dat gezegd hebbende, is er duidelijk sprake van een grote correctie in aandelen. Kijk maar naar Alibaba, waarvan de koers gehalveerd is ten opzichte van het hoogtepunt. Het ergste is waarschijnlijk achter de rug, maar een eventuele opleving, zal waarschijnlijk gedempt zijn. En naar vewachting zullen nog meer aankondigingen volgen.

President Xi en de Chinese Communistische Partij zeggen dat ze de vastgoedprijzen en de kosten van de gezondheidszorg omlaag willen krijgen. De meeste aandelen in China worden niet noodzakelijkerwijs als staatsbedrijven beschouwd, maar ze zijn wel schatplichtig aan de staat, dus ze zullen zich inzetten voor het gemeenschappelijke doel. Wij zijn dan ook vrij voorzichtig met die sectoren die duidelijk bijdragen aan het behalen van de beleidsdoelstellingen voor gemeenschappelijke welvaart.'

Hoe kunnen buitenlandse beleggers in dit klimaat in China beleggen?

'Beleggers kunnen westerse bedrijven kopen met een grote blootstelling aan China, zoals Louis Vuitton, Nike of Adidas. Of ze kunnen hun blootstelling aan China ook verkrijgen via aandelen uit de Speciale Administratieve Regio Hongkong (SAR) die genoteerd zijn aan de beurs van Hongkong, of via A-aandelen aan de beurzen van Shenzhen of Sjanghai. Of koop aandelen van multinationals met activiteiten in China, zoals Schindler of KONE, dat soort bedrijven.'

Wat zijn de gevolgen van de ontwikkelingen in China voor beleggen in de rest van Azië?

'Er is sprake van een grote reset in China. Het is niet cyclisch en het is geen ruis, dit is iets structureels. Het betekent dat beleggers misschien nog eens goed moeten nadenken over hoeveel geld zij in China belegd willen hebben. Wanneer je je meest levendige deel van de economie - je internetaandelen en sommige van je namen uit de gezondheidszorg - in quasi-staatsbedrijven verandert, worden ze hoe dan ook minder interessant.

De eerste reactie was dan ook dat geld naar andere markten in de regio werd overgeheveld. Zo is geld weggevloeid naar India. De grotere vraag, die wij niet echt kennen, is of beleggers zich beginnen af te vragen of zij wel zoveel geld in Azië in of in de opkomende markten in het algemeen moeten hebben. China is verreweg de grootste markt in de indices van opkomende markten, dus beleggers zouden hun blootstelling aan Azië en opkomende markten kunnen gaan verminderen.

Dat hebben we echter nog niet gezien en ik voorzie dat op dit moment ook niet, maar naar verwachting zal er wel geld uit China wegvloeien. Sommige beleggers zullen misschien overstappen naar enkele van de kleinere ASEAN-markten zoals Zuid-Korea en Taiwan, omdat dat de meer liquide markten in de regio zijn.'

Kan een belegger zich nog veroorloven om in China belegd te zijn?

'Ervan uitgaande dat een belegger in grote multinationale ondernemingen belegt, zal hij een positie in China hebben. Een belegger zal altijd in China actief zijn. Je kunt China simpelweg niet negeren. De vraag is of je een grote strategische allocatie naar Chinese aandelen moet hebben.

Er zijn enkele fantastische bedrijven in China die over het algemeen niet worden beïnvloed door de regelgevingsrisico's van de consumentenbedrijven. Sommige van de exportbedrijven, sommige van de technologiebedrijven - zij zijn niet het middelpunt van wat er nu gebeurt.'

Maar een wereldwijde belegger of een belegger die in de Verenigde Staten zit, moet hij een grote strategische asset allocatie aan Chinese bedrijven hebben?

'Waarschijnlijk niet, want de grote Chinese bedrijven, de banken, de verzekeraars, mogelijk sommige internetbedrijven, zijn niet bijzonder interessant wanneer je gemeenschappelijke welvaartsdoelstellingen hebt, een dubbele circulatie beleid en een zeer interventionistische regering.

De bèta - een maatstaf voor de volatiliteit of het systematische risico van een effect of portefeuille in vergelijking met de markt als geheel - van China is nu waarschijnlijk relatief minder. Een indexfonds in China kopen heeft dus niet veel zin.

Maar aan de andere kant zijn er nu veel mogelijkheden omdat de markt inefficiënt is. Ik zou het op die manier bekijken: wie een echt goed actief fonds wil kopen, moet niet overdrijven in hoeveel hij daarin wil beleggen. Want de risico's, die er altijd al waren, zijn nu aanmerkelijk toegenomen aan de regelgevingskant.'