Andy Langenkamp: Corona is zeker niet het issue van de eeuw

Andy Langenkamp: Corona is zeker niet het issue van de eeuw

China Verenigde Staten
Andy Langenkamp (foto archief ECR Research)

Door Andy Langenkamp, Senior Politiek Analist bij ECR Research

De coronacrisis en de recordhoogtes van aandelen en cryptomunten ontnemen het zicht op het issue van de eeuw: de rivaliteit tussen China en de Verenigde Staten. China heeft de afgelopen decennia op onder meer militair, diplomatiek, technologisch en economisch gebied de eigen positie op het internationale schaakbord danig verstevigd.

Het Westen en in het bijzonder Amerika zit hierop niet te wachten. Met name Europa en tot op zekere hoogte ook de VS hebben China lange tijd vrijwel uitsluitend gezien als een economische kans. Het land werd gezien als goedkope productieplek en importmarkt van allerhande producten en als potentiële gigantische afzetmarkt van westerse producten.

Gestaag drong door dat China daarmee geen genoegen nam. In de VS werden de strategische bakens al eerder verzet. In Europa is die omslag de afgelopen jaren voorzichtig ingezet. Inmiddels woedt op veel vlakken een concurrentiestrijd en is Amerika bijvoorbeeld in een handelsoorlog verwikkeld met China.

Intussen dreigt China met het beperken van de uitvoer van zeldzame aardmetalen (de zeventien grondstoffen die essentieel zijn voor de productie van onder andere elektrische auto’s en smartphones), een markt die voor 80-90% in handen is van China.

Weliswaar beschikt China maar over naar schatting 30% van de in grond aanwezige zeldzame aardmetalen in de wereld, maar het domineert de raffinage en productie. Zo moet Amerika zijn gewonnen zeldzame aardmetalen naar China sturen voor verdere bewerking.

Oorlog (voorlopig) onwaarschijnlijk

Dit is slechts een van de voorbeelden van oplopende spanningen met China waarbij geopolitiek en economie nauw met elkaar verstrengeld raken. Hierbij is directe oorlog tussen de twee reuzen gelukkig vrij onaannemelijk:

• Kernwapens maken een all-out oorlog zeer onaantrekkelijk, een overwinning zou hooguit een Pyrrus-victorie zijn.

• Meer dan in voorgaande eeuwen zijn de potentiële vijanden economisch en financieel met elkaar verstrengeld, waardoor een oorlog ook voor de winnende partij waarschijnlijk resulteert in een economische depressie.

• Het draagvlak onder de bevolking voor een oorlog is de afgelopen eeuwen danig afgenomen. In het verleden werd oorlog nog wel eens beschouwd als iets glorieus en stonden mannen als het ware te trappelen om ten strijde te trekken. Die steun voor oorlog is sterk gedaald. Via moderne media is veel duidelijker geworden wat voor ellende oorlog daadwerkelijk inhoudt. Daarnaast zijn mensen welvarender geworden en hebben dus meer te verliezen.

Kwetsbare aanvoerlijnen

Dat een supermachtenoorlog onwaarschijnlijk is, betekent niet dat China’s opmars en de internationale reactie daarop geen grote gevolgen heeft. Veel westerse landen broeden op plannen om minder afhankelijk te worden van China, terwijl ook China steeds meer een door binnenlandse consumptie gedreven economie wil zijn in plaats van een op export gebouwde economie.

De coronacrisis heeft des te meer duidelijk gemaakt hoe kwetsbaar landen kunnen zijn als ze te veel leunen op internationale aanleverketens zonder back-up-lijnen.

Toch zien we niet zozeer reshoring door bedrijven, maar wijzen recente data vooral op het aanhouden van grotere voorraden en het diversifiëren van leveranciers. Tegelijkertijd zien we nationale overheden Chinese bedrijven weren uit als strategisch beschouwde sectoren.

Stagflatie-risico

Bovenstaande ontwikkelingen zullen een inflatieverhogend effect hebben, omdat productiekosten omhoog gaan en productiviteit onder druk komt. Weliswaar willen overheden en centrale banken dat de inflatie oploopt – zie hiervoor ook onder meer onze Global Financial Markets-publicaties – maar dit is niet de wijze die ze in gedachten hadden.

De competitie op velerlei vlakken tussen China en Amerika & Co (let wel, die Co zal geen samenhangende en duurzame groep bondgenoten zijn) en de mede daardoor op z’n minst andere invulling van globalisering zet neerwaartse druk op de groei.

Via deze weg kom ik uit bij de stagflatie waarvoor ook onze economen vrezen. Echter, het hangt dan ook mede af van het monetaire beleid of we daadwerkelijk hoge inflatie krijgen gecombineerd met lagere groei. of dat alleen het laatste optreedt. In het eerste geval worden inflation hedges zoals goud en kostbare real assets zoals kunst uiteraard zeer aantrekkelijk.

ECR Research publiceert al 40 jaar volledig onafhankelijke analyses op het gebied van asset allocatie, wereldwijde financiële markten, politiek en valuta- & rentemarkten.

Lezers van Financial Investigator kunnen kosteloos kennismaken op www.ecrresearch.