LFDE: De kakkerlak in de koolmijn
LFDE: De kakkerlak in de koolmijn
Een 'kanarie in de koolmijn', zoals de geijkte zegswijze het wil, of een 'kakkerlak', waarvan er ongetwijfeld nog veel meer zijn, zoals JPMorgan-CEO Jamie Dimon zich liet ontvallen? Welke beeldspraak u ook verkiest, het faillissement van Tricolor Holdings heeft alles om de alarmbellen te laten afgaan.
Die verkoper van tweedehandswagens verstrekte financiering – in de vorm van subprime-leningen – zonder al te veel vragen te stellen. Dat zegt Enguerrand Artaz, strategisch analist, La Financière de l’Échiquier (LFDE). Sommige klanten hoefden geen kredietscore of zelfs geen socialezekerheidsnummer voor te leggen. Dat het bedrijf uiteindelijk bezweek doordat de niet-terugbetaalde leningen zich begonnen op te stapelen, is een teken aan de wand van de financiële moeilijkheden waar het minst gegoede deel van de Amerikaanse bevolking mee kampt. Tegelijk roept het herinneringen op aan de ondergang van subprime-hypotheekverstrekkers in de aanloop naar de crisis van 2008.
En er zijn nog meer gelijkenissen met de Grote Financiële Crisis. Het faillissement van Tricolor Holdings – en dat van auto-onderdelenleverancier First Brands – veroorzaakt ook blikschade bij verschillende grote namen uit de financiële sector, zoals JPMorgan, Barclays, Jefferies en UBS, en roept het spookbeeld van een bredere besmetting van de banksector weer op. Veel waarnemers wijzen de analogie met de crisis van 2008 van de hand, maar niet Andrew Bailey, de voorzitter van de Britse centrale bank. Hij waarschuwt namelijk scherp voor aanbieders van private financieringen, waarvan het wemelt in kredietdossiers zoals die van First Brands of Tricolor Holdings. Hij wijst er vooral op dat zij gebruikmaken van soortgelijke financiële technieken als de banken deden aan de vooravond van de crisis van 2008, in het bijzonder het opknippen van leningen en bundelen van subprime-kredieten.
De hamvraag is natuurlijk of de val van deze twee bedrijven het gevolg is van specifieke problemen die zich beperken tot de private kredietverstrekking, of een uiting is van diepere structurele barsten in het financiële stelsel. Tot nader order lijkt de consensus te zijn dat het om geïsoleerde faillissementen gaat, maar de sterke groei van private financiering veroorzaakt ongerustheid bij een aantal internationale instellingen, in de eerste plaats het IMF. Algemeen directeur Kristalina Georgieva waarschuwde voor een 'bijzonder grote verschuiving' van de kredietverlening naar amper gereglementeerde private kredietfondsen.
Tegelijk bracht het IMF in herinnering dat banken wereldwijd voor ongeveer 4.500 miljard dollar zijn blootgesteld aan niet-bancaire financiële instellingen. Meer dan genoeg om over een systeemrisico te spreken.
Zijn de faillissementen van Tricolor Holdings en First Brands geïsoleerde gevallen, alleen maar een teken dat het einde van de cyclus nadert, of symptomen van een structureler gebrek aan evenwicht? Daar zal nog heel wat inkt over vloeien. En aangezien een crisis nooit op exact dezelfde manier verloopt als de vorige, zullen er meer dan genoeg volstrekt valabele argumenten zijn om aan te voeren dat de recente gebeurtenissen niets van doen hebben met wat we eerder hebben meegemaakt. Toch doen beleggers er verstandig aan om deze signalen niet te snel naast zich neer te leggen en goed in het achterhoofd te houden, zeker in dit uiterst optimistische marktklimaat, waarin beloften rijkelijk worden beloond en waarschuwingen meestal worden genegeerd.