MFS: Vroeger was echt niet alles beter

May 11, 2021

Zoals vaker lijken we te vergeten dat ook voor covid niet alles rozengeur en maneschijn was, en focussen we ons alleen nog op de goede en mooie zaken van de wereld pre-corona. De wereld voor de pandemie was echter niet perfect en daar moeten beleggers die staan te springen om de heropening van de economie waakzaam voor zijn.

Kritische vragen
“Moeten we wel vol nostalgie mijmeren over een tijd waarin economieën gebukt gingen onder een torenhoge schuld en ongekende koersniveaus, waarin liquiditeit werd gepusht door prijsongevoelige centrale banken? Verlangen we nou echt weer naar stagnerende productiviteit en een ongeremde risicobereidheid in de jacht op rendement?”, vraagt Adams zich af. “Is er wel écht iets veranderd aan de structurele problemen waar de wereldeconomie mee kampt, zoals inkomens- en welvaartsongelijkheid? De markten gaan ervanuit dat we door de coronacrisis structurele duurzame veranderingen in groei en inflatie gaan zien, maar zitten we eigenlijk niet gewoon weer in een cyclische opwaartse periode, gestuwd door noodsteun?”

Ook centrale banken moeten zich deze vragen gaan stellen, zegt Adams. “De Fed, die in het verleden altijd proactief met inflatie omging, ziet zich nu gedwongen om zich te verdedigen voor zijn inflatiedoelstelling, in een klimaat van ongekende monetaire versoepelingen en begrotingssteun. Daarnaast moet de Fed in zijn beleid rekening houden met de economische ongelijkheid, die voor de pandemie al een groot probleem was, maar door de crisis nog verder in de schijnwerpers is komen te staan. Tegelijkertijd zullen de gestelde rente en liquiditeitsmaatregelen grote invloed hebben op de beurskoersen. De hamvraag is: naar wat voor soort economie verlangen de centrale banken eigenlijk terug?”

Paradox
Hoewel de samenleving staat te popelen om terug te keren naar het oude normaal, dienen beleggers misschien wat minder naïef te zijn, zegt Adams. “We zien een snel herstel in risicomarkten en er zijn vraagstukken omtrent de cyclische economische vooruitgang ten opzichte van structurele groei. Het is allemaal onduidelijk en ingewikkeld. Op dit moment weten we gewoon niets zeker.”

“Beleggers hebben te maken met een tegenstelling: de dovishness van de Fed staat in schril contrast met de verbeterende vooruitzichten van de markt waarin rentes stijgen, terwijl ook de inflatieverwachtingen omhooggaan en de reële groeicijfers verbeteren.” MFS verwacht hierdoor een periode van renteschommelingen.

“De Fed lijkt klem te zitten tussen de inflatiedoelstellingen en een dip in werkgelegenheid”, vervolgt Adams. “Pak je het eerste aan, dan houd je het risico van te vroege verkrapping van de spreads, terwijl het tweede aanpakken waarderingsbubbels veroorzaakt.” Volgens Adams is het dan ook verstandig om minder risico te nemen. Verder zijn de stimuleringspakketten van overheden en de centrale banken cyclisch, niet structureel. Beleggers moeten zich wapenen tegen te veel optimisme en zich niet te veel zorgen maken om de rentes. “Tot slot heeft de markt al heel wat goed nieuws ingeprijsd. De prijs van een aandeel geldt tenslotte als de belangrijkste factor die het verwachte rendement bepaalt. De opgeblazen koersen pleiten voor lagere verwachtingen op de lange termijn. Beleggers moeten dus niet te veel verwachten van de rendementen, maar oog hebben voor selectieve en scherpe aandelenselectie.”