Harry Geels: Jonge vrouwen progressiever, mannen conservatiever

23 september 2025

Door Harry Geels

De Financial Times publiceerde onlangs een analyse van een nieuwe wereldwijde genderkloof in de politiek: jonge vrouwen worden progressiever, jonge mannen conservatiever. Wat verklaart deze opvallende divergentie? Hoe vertaalt zich dat in beleggersgedrag? En wat kunnen we eraan doen?

Onlangs maakte een analyse van John Burn-Murdoch veel discussie los. Hij liet zien dat in tal van landen, van de Verenigde Staten tot Zuid-Korea, jonge vrouwen progressiever en jonge mannen conservatiever worden. De discussie is extra actueel gezien alle ophef over de moord op Lisa in Nederland en die van Charlie Kirk in de VS. Hoe komt deze politieke tweedeling tot stand? Een belangrijke vraag is ook of dit leidt tot problemen, en zo ja, hoe we die moeten oplossen.

Widening ideology gap

Figuur 1 toont voor diverse landen het percentage ‘liberals’ minus het percentage conservatieven in de leeftijd van 18 tot 29 jaar. Het is duidelijk: jonge vrouwen (rode lijn) worden progressiever, jonge mannen (blauwe lijn) conservatiever. Voor de duidelijkheid: de term ‘liberal’ kent meerdere betekenissen in het Engels. In deze context moet het opgevat worden als progressief (socialistischer). Vooral in Zuid-Korea worden jonge mannen opvallend snel conservatiever.

Figuur 1

Vijf factoren springen in het oog

Een interpretatie van het FT-artikel wijst op vijf mogelijke oorzaken van de ‘Gen Z-gender gap’.

1. Onderwijs: vrouwen stromen massaal het hoger onderwijs binnen. Onderzoek toont aan dat hoger onderwijs sterk correleert met progressieve opvattingen.
2. Economische ervaring: vrouwen zijn vaker afhankelijk van beleid rond zorg, betaalbare kinderopvang en gelijke beloning; thema’s die hen naar de sociaaldemocratische hoek trekken.
3. Culturele waarden: jongere vrouwen omarmen vaker diversiteit en inclusiviteit, terwijl jongemannen zich vaker identificeren met traditionele rolpatronen.
4. Digitale bubbels: online platforms bieden vrouwen progressieve netwerken, mannen volgen daarentegen vaker conservatieve of anti-feministische influencers.
5. Backlash-dynamiek: door de maatschappelijke ‘opkomst’ van vrouwen voelen sommige mannen zich bedreigd, wat leidt tot een reflex naar conservatieve overtuigingen.

Nederland

Deze dynamiek is niet alleen een Anglo-Amerikaanse curiositeit. Ook in Nederland zien we hoe maatschappelijke discussies zich langs de genderlijn verharden. Het debat over femicide illustreert dit duidelijk: steeds vaker klinkt de roep dat geweld tegen vrouwen niet als incident moet worden gezien, maar als een structureel maatschappelijk probleem. Vrouwen ervaren de samenleving niet altijd als een veilige plek en verwachten dat mannen zich bewuster tonen van hun gedrag.

Tegelijkertijd voelen sommige mannen zich collectief aangesproken of beschuldigd. Het ‘niet alle mannen’-refrein klinkt snel, en het gesprek raakt verstrikt in wederzijdse verwijten. Waar vrouwen een veilig gesprek zoeken over kwetsbaarheid en bescherming, ervaren mannen dit als verlies van individuele rechtvaardigheid en vrijheid van meningsuiting. Het resultaat: een groeiende, en dus problematische, kloof tussen generaties mannen en vrouwen.

Sociale media

Deze scheiding zien we ook in alledaagse contexten zoals LinkedIn. Op mijn eigen posts komt meer dan 90% van de reacties van mannen (en helaas te weinige reflectie van vrouwen). De meningdivergentie is dus breder: mannen engageren zich vooral met andere mannen, vrouwen met vrouwen. Volgens het World Bank Development Economics beschouwen vrouwen het online debat vaak als een competitieve arena, met hogere risico’s voor reputatie of op onveiligheid, waardoor ze minder snel reageren.

Ander beleggingsgedrag?

Dezelfde dynamiek van gescheiden netwerken en risicopercepties zien we terug in de financiële markten. Jonge mannen die conservatiever of statusgericht worden, kiezen vaker voor risicovollere, kortetermijn- of ‘systeemuitdagende’ beleggingen zoals crypto’s, Tesla of Palantir. Netwerkeffecten spelen mee: conservatieve mannen volgen vooral andere mannen die als succesvol worden gezien, inclusief prominente ondernemers en finfluencers.

Vrouwen die vaker in progressieve en ondersteunende netwerken opereren, kiezen juist voor gespreide, langetermijn- of duurzaamheidsgerichte portefeuilles. Uit een studie van UBS (2025) blijkt dat 75% van de vrouwen bij het beleggen rekening houdt met duurzaamheid, vergeleken met 50% van de mannen (bij jongeren zijn de verschillen hier nog groter). Zo weerspiegelt het maatschappelijke en politieke gedrag zich ook in de manier waarop verschillende groepen informatie vergaren en kapitaal alloceren.

Aanzet tot oplossing

Kunnen we de genderdivergentie oplossen? Polarisatie tegengaan kan niet met statistieken of hashtags alleen. Er is een aanpak nodig die zowel recht doet aan de reële angst en ervaringen van vrouwen als aan de behoefte van mannen om niet collectief te worden veroordeeld. Wellicht een controversieel standpunt (daar gaan we al): ik denk dat we meer mannelijke rolmodellen nodig hebben in het onderwijs, leraren of mentoren die voor jongens en mannen een gezonder alternatief bieden dan Charlie Kirk en Andrew Tate.

In het onderwijs en binnen gezinnen moeten populaire cultuur, zoals bepaalde series, bijvoorbeeld Adolescence van Netflix, veilig worden besproken om zowel jongens als meisjes te helpen reflecteren. Op sociale media kunnen kleinere groepen, privégesprekken, open vragen, minder harde stellingen en algoritmes die minder gender- en bubbelversterkend zijn, de kloof verkleinen. Want pas als mannen en vrouwen elkaar weer ontmoeten in plaats van tegenover elkaar gaan staan, kan de kloof echt gedicht worden.
 

Dit artikel bevat een persoonlijke opinie van Harry Geels

Meer columns van Harry Geels